Wat een goed initiatief: het pilotfonds ‘Wetenschapscommunicatie door wetenschappers: Gewaardeerd!’ ondersteunt wetenschappers die zich structureel inspannen voor wetenschapscommunicatie. ‘De minister van OCW heeft voor dit doel 1 miljoen euro beschikbaar gesteld. De uitvoering van dit fonds is belegd bij de KNAW. Het fonds behelst een financiële bijdrage van € 10.000 voor één groep wetenschappers van minimaal drie personen per faculteit die zich inzet voor wetenschapscommunicatie. De bijdrage kan door de betreffende groep(en) besteed worden aan ondersteuning en/of verrijking van hun wetenschapscommunicatie-activiteiten Het fonds past binnen het nieuwe erkennen en waarderen van wetenschappers.’
Puntje van kritiek heb ik toch, en dat zit ‘m in die groep van drie wetenschappers – overigens (weer) getriggerd door deze tweets van Dieudonnee.
Het is inderdaad al best bijzonder om in een groep/sectie (faculteit?) één enkele wetenschapper te vinden die zich bovengemiddeld inzet voor wetenschapscommunicatie. De kans dat je er drie zo dicht bij elkaar vindt, is volgens mij vrijwel nihil (de kans dat je er drie vindt die samenwerken vanuit verschillende instellingen is hoger, zie onder andere Over de Muur).
Vraag is dus waarom er voor deze opzet is gekozen? Heeft dat te maken met een ander aspect van erkennen en waarderen: #TeamScience? Zijn er juridische/organisatorische bezwaren tegen het toekennen van geld uit dit fonds aan individuen?
Een antwoord geeft de KNAW overigens meteen al, ook weer op Twitter, en inderdaad speelt #TeamScience een rol:
Ik hoop van harte dat dit zo uitpakt in de praktijk, maar toch: KNAW en OCW, ik ben nog steeds bang dat onze individuele wetenschapcommunicatieve helden – een categorie volgens mij veruit in de meerderheid – voor de zoveelste keer financiële waardering (erkenning) mislopen als jullie vasthouden aan deze vorm. Kan dat misschien toch anders in een volgende ronde?
RoyMeijer 
Nabrander: wat wetenschappers eigenlijk (structureel) nodig hebben voor wetenschapscommunicatieve activiteiten is tijd. Of (structureel) zoveel geld dat ze vervanging kunnen inkopen voor andere activiteiten die ze dan niet hoeven te doen. Daarvoor biedt dit KNAW-fonds te weinig geld – gedeeld door drie een paar uur studentassistent pp -, en allerlei NWA/NWO-fondsen te weinig structuur/lange termijn perspectief.
Hoe leuk dit soort fondsen dus ook zijn, de echte structurele impact zal moeten komen van een programma als Erkennen en Waarderen, als dat ervoor zorgt dat wetenschapscommunicatie op de een of andere manier erkend en gewaardeerd gaat worden door je baas als nuttige besteding van je werktijd.
Pingback: Step up to the plate | RoyMeijer